Dzięcioł średni

Dzięcioł średni jest mniejszy i delikatniejszy od dzięcioła dużego o podobnie pstrym ubarwieniu. Na głowie charakterystyczna czerwona czapeczka, czarny wąs niepołączony z nasadą dzioba, spód ciała czarno kreskowany. W przeciwieństwie do innych dzięciołów na wiosnę rzadko bębni, natomiast odzywa się jękliwym głosem.

Z tego powodu, że jego dziób jest dość słaby, potrafi wykuwać dziuple tylko w starych i obumierających drzewach liściastych, wykorzystuje głównie dęby. Zmniejszenie przestrzeni takich siedlisk w wielu rejonach Polski, a także w niemal całej Europie Zachodniej spowodował spadek ich liczebności.

Natomiast Dolina Baryczy, w której liczne są stare dęby, jest jedną z najważniejszych ostoi tego gatunku w Polsce (kilkaset par lęgowych). Dzięcioł średni zasiedla tu zarówno grądy i dąbrowy w różnym wieku, jak również parki podworskie, groble stawowe ze starszymi drzewami oraz olsy. W dolinie obserwować można praktycznie we wszystkich lasach ze starymi dębami oraz w kompleksach stawowych z zadrzewionymi groblami - Stawno, Potasznia, Ruda Sułowska, Krośnice.

Dzięcioł średni należy do gatunków chronionych, wymienionych w Dyrektywie Ptasiej; jest zagrożony z powodu utraty naturalnych siedlisk występowania, wycinaniem starodrzewi liściastych i usuwaniem martwych i obumierających drzew.

Inne informacje o cechach charakterystycznych i przyzwyczajeniach dzięcioła średniego można znaleźć na stronach:

www.ptaki.info.pl

www.barycz.pl

Autor zdjęcia: Lesław Kostkiewicz, ptaki.info.pl