Bielik

Bielik (Haliaeetus albicilla)

Opis: duży ptak drapieżny; grzbiet ciemnobrunatny, głowa i szyja jaśniejsza, masywny żółty dziób, klinowaty biały ogon. Samiec i samica mają jednakowe upierzenie, samica nieznacznie większa od samca. Długość ciała około 80 cm, rozpiętość skrzydeł 220-250 cm. Skrzydła w locie długie i szerokie, a ich lotki I rzędu są w locie palczasto rozłożone. W szacie młodocianej upierzenie ciemnobrązowe; ogon bieleje od drugiego do piątego roku życia.

Występowanie: żyją nad dużymi, okolonymi lasem jeziorami, stawami i rzekami, na wybrzeżach morskich, terenach nizinnych przylegających do rzek. Bieliki w Dolinie Baryczy występują przez cały rok. W dużych grupach spotykane jesienią, na spuszczonych stawach, podczas odłowu ryb.

Tryb życia: pokarm stanowią ryby, ptaki (takie jak kaczki i łyski), również ssaki. Zimą zwiększa się w diecie udział ptaków wodnych oraz padliny. Lata ciężko, powoli, wolno uderzając skrzydłami, czasem szybuje. Polując lata nisko nad wodą lub ziemią.

Rozmnażanie: sezon lęgowy od marca do lipca. Samica składa od 2 do 3 jaj, które wysiaduje na zmianę z samcem przez 40 dni. Oboje rodzice opiekują się pisklętami w gnieździe przez 90 dni i kolejne 30 dni poza nim.

Gniazdo: umiejscowione w górnej części korony, blisko pnia, przeważnie na wysokich drzewach. W podstawie grube gałęzie o długości około 50 cm, w części środkowej o długości około 30 cm. Wysłanie z cienkich gałązek jałowca, mchu, porostów i traw, czasem z dodatkiem kory. Gniazda są używane przez ptaki przez kilka lat.