Kukułka

Kukułka (Cuculus canorus)

Opis: skrzydła ostro zakończone, długi ogon, tęczówka i nogi żółte. Samiec ma wierzch ciała i głowę szarą, pierś i brzuch poprzecznie ciemno pręgowane. Samice występują w dwóch odmianach barwnych: 1. upierzenie jak u samca lecz na szyi posiadają rdzawy nalot; 2. upierzenie rdzawe z ciemnym poprzecznym pręgowaniem na całym ciele.  Długość ciała 33 cm, rozpiętość skrzydeł 60 cm. W szacie młodocianej upierzenie szarobrązowe z poprzecznym pręgowaniem na całym ciele oraz białą plamą na potylicy.

Występowanie: zamieszkuje lasy liściaste, mieszane lub iglaste; również parki, sady, ogrody; środowiska podmokłe z trzcinami i bagniskami. Warunkiem występowania jest bytowanie odpowiednich gatunków gospodarzy. W Dolinie Baryczy obecna w sezonie lęgowym.

Tryb życia: pokarm stanowią głównie owłosione gąsienice motyli, chrząszcze, szarańczaki i ważki. W locie wolno wymachuje skrzydłami, lekko kołysząc się, przez co często brana jest za ptaka drapieżnego. Czatuje na eksponowanych miejscach: drutach linii napowietrznych, drzewach. Prowadzi skryty tryb życia w koronach drzew i wyższych krzewach, dość płochliwa.

Rozmnażanie: sezon lęgowy od kwietnia do czerwca. Samica w ciągu sezonu rozrodczego składa około 10 jaj, jednak zawsze pojedynczo do gniazd gospodarzy. Ubarwienie jaj przypomina ubarwienie jaj gospodarza, a każda samica produkuje przez całe życie tylko jaja jednego typu barwnego. Znanych jest 200 gatunków ptaków wróblowatych, których kukułka jest pasożytem lęgowym, np.: pliszka siwa, piegża, kopciuszek, trzcinniczek, gąsiorek, pleszka. Pisklę po wylęgu pozostaje w gnieździe przez okres 17 dni karmione przez przybranych rodziców. Średnio tylko jedna trzecia z podrzuconych jaj jest akceptowana przez ptaków – gospodarzy.