Łabędź krzykliwy

Łabędź krzykliwy (Cygnus Cygus)

Opis: duży, biały; szyja smukła i wyprostowana, dziób czarny z żółtą plamą u nasady, sięgającą klinowato do przedniej krawędzi nozdrzy; brak charakterystycznego guza na nasadzie dzioba. Samica i samiec mają jednakowe upierzenie. Długość ciała 140-160 cm, rozpiętość skrzydeł do 230 cm. W szacie młodocianej upierzenie szarawe; dziób jasny.

Występowanie:  zamieszkuje głównie płytkie jeziora i duże stawy z pasem trzcin oraz licznymi płyciznami. W Dolinie Baryczy występuje przez cały rok; w sezonie lęgowym pojedyncze pary wyprowadzają lęgi; na zimowiskach obserwowany często w dużych stadach.

Tryb życia:  żywi się roślinami wodnymi zbieranymi z powierzchni wody lub dna, jednak nie nurkuje; na lądzie pokarm stanowią trawy i inne rośliny zielne. W locie szyja wyciągnięta, powolne i regularne uderzenia skrzydeł; wydaje niskie nosowe dźwięki.

Rozmnażanie: sezon lęgowy od kwietnia do sierpnia. Pary zazwyczaj kojarzą się na całe życie. Samica składa 3-7 jaj, które wysiaduje przez okres 35-43 dni, samiec w tym czasie patroluje okolice gniazda. Oboje rodzice opiekują się pisklętami, które uzyskują samodzielność po 60 dniach.