Hermann II von Hatzfeldt (Gmina Żmigród)
Urodził
się 4 lutego 1848 r. na zamku w Żmigrodzie jako syn księcia Hermanna
Antona i Marie von Buch. Zmarł 14 stycznia 1933 r.
Życiorys
Po maturze studiował prawo w Genewie, Getyndze
i Berlinie. Następnie pracował jako referent Wyższego Sądu Królewskiego w Berlinie.
Podczas wojny francusko-pruskiej służył jako porucznik kawalerii. W 1872
poślubił Nathalie von Benckendorff, córkę generała Constantina Benckendorffa.
Z małżeństwa urodziło się dwóch synów. Książę swoją działalność zaczął w 1874
r. po wybraniu go do rady powiatu Milicz-Żmigród oraz jako poseł w śląskim
sejmie prowincjonalnym we Wrocławiu, w którym wielokrotnie wybierano go na
przewodniczącego. Następnie, na wniosek Bismarcka, Hermann był pośrednikiem między
rządem pruskim a Kościołem katolickim. W 1878 książę, a w 1884 para
książęca, była w tej sprawie na audiencji u papieża Leona XIII.
Również w 1878 zajął miejsce w pruskiej Izbie Panów, której członkiem był
do ostatniego posiedzenia w 1918.
W l. 1878-93 i 1907-11 był posłem do Reichstagu. Z kolei w
l. 1892-1918 był przewodniczącym Niemieckiego Związku Hodowców Karpia. W 1894
mianowano go na nadprezydenta Śląska – funkcję pełnił do 1903. Na tym
stanowisku, zainicjował m.in. rozbudowę portu Koźle i modernizację koryta Odry.
Do jego zasług należały m.in.
plan przeprowadzenia regulacji rzek górskich w zlewni Odry i budowy zbiorników retencyjnych, rozwój kolei i
modernizacja rolnictwa. Razem z funkcją nadprezydenta objął stanowisko
kuratora Uniwersytetu Wrocławskiego. Hatzfeldtowi Wrocław zawdzięcza budynki
klinik uniwersyteckich. Uczelnia nadała mu tytuł honorowego doktora medycyny i praw.
Ponadto zasłużył się przy zakładaniu Wyższej Szkoły Technicznej. W 1903 nadano
mu tytuł honorowego obywatela Wrocławia.
W Żmigrodzie podobny ruch wykonano w 1888. Z kolei w 1900
cesarz nadał mu dziedziczny tytuł księcia Żmigrodu. Podczas I wojny
światowej Hatzfeldt był cesarskim komisarzem i inspektorem Wojskowej
Ochotniczej Opieki nad Chorymi. W 1920 został przewodniczącym i komisarzem niemieckiego
przedstawicielstwa przy Międzynarodowej Komisji Mieszanej w Opolu. W 1931
przyjął w Żmigrodzie ówczesnego kanclerza Niemiec Heinricha Brüninga.
Związki ze Żmigrodem
Hermann II
zainicjował budowę wąskotorówki w powiecie milicko-żmigrodzkim. Wykazywał duże
zainteresowanie życiem społecznym i kulturalnym miasta oraz stowarzyszeń tu
działających, wspierał działalność charytatywną, m.in. sfinansował budowę
szpitala w Żmigrodzie. Zgodnie z tradycją polowań pielęgnował zwyczaj
zapraszania na nie arystokratów, polityków i przemysłowców. Kilkakrotnie brał w
nich udział cesarz Wilhelm II.
Oprac. Paweł Becela
Bibliografia
Becela P., Żmigród
- miasto trzech wież. Zarys dziejów do 1945 r., Żmigród 2011.
Chronik von der Stadt
Trachenberg, Trachenberg
1903.
Hatzfeldt F., Die
Herrschaft Trachenberg/Schlesien. Über 300 Jahre im
Besitz der Familie Hatzfeldt, Köln 1995.
Hatzfeldt F., Kowalski I., Kogut M., Żmigród – gmina i miasto, Wrocław 1998.
Gedenkschrift 700-Jahr-Feier der Stadt Trachenberg, Springe 1962.
