Olszynki nad Baryczą
Znajdujemy się blisko Baryczy i mostu drogowego. Rzeka Barycz ma całkowitą długość 133 km i bardzo mały spadek 0,035 %. Obecnie na prawie całej długości jest obwałowana co ma zapobiegać zalewaniu najbliższych pól uprawnych i łąk. Nie chroni to bynajmniej obszarów położonych kilkanaście, czy kilkadziesiąt kilometrów w dół rzeki. Gdyby wały nie były tak blisko rzeki, woda miałaby więcej miejsca, jej spływ byłby wolniejszy i nie groził wylewem w dolnym biegu rzeki Około 300 lat temu, na terenie dzisiejszego Nowego Grodziska, blisko rzeki stał niewielki zamek. W 1737 roku został przebudowany, ale uległ zniszczeniu w 1759 roku, pomimo dodatkowych zabezpieczeń wałami. Dziś miejsce to porasta kępa drzew na niewielkim wzniesieniu, na prawym brzegu rzeki, na zachód od mostu. Składa się nań drzewostan olszowo-wiązowo-dębowy z krzewami bzu czarnego i czeremchy pospolitej. Między lewym (południowym) wałem Baryczy a groblami stawów po 1945 roku rozrosły się nowe zadrzewienia i zakrzaczenia. W miejscach zastoiskowych, gdzie woda utrzymuje się nad powierzchnią gruntu przez prawie cały sezon wegetacyjny, rosną lite olszyny oraz kępy wierzb drzewiastych i krzewiastych. Miejscami zaznacza się zbiorowisko higrofilnego lasu łęgowego. Wyróżnia się ono bogactwem gatunków roślin zielnych i krzewów. W warstwie drzew poza olszą pojawia się jesion wyniosły i wiąz szypułkowy, w miejscach suchszych dęby i klony. Lasy łęgowe w dolinach rzecznych, zagrożone na całym świecie zniszczeniem, są obecnie uznane za niezwykle cenne ostoje rzadkich gatunków roślin i zwierząt. Na ich obrzeżu, nad Baryczą, gniazdują takie charakterystyczne gatunki ptaków jak słowik szary i strumieniówka, a tuż nad rzeką - łozówka. Lasy łęgowe i olsy w okresie deszczowym przechwytują i zatrzymują nadmiar wody dzięki czemu mogą zapobiegać powodziom.