Szczeżuja
wielka (Anodonta cygnaea)
Opis:
Gatunek największego małża żyjącego w Polsce. Muszle wypukłe u dorosłych
osobników, a płaskie u młodych. Finalnie osiągają długość od 100 do 200 mm,
wysokość 55 – 70 mm, szerokość 33 – 45 mm. Silnie zaznaczone linie przyrostu,
ścianki cienkie, od wewnątrz perłowe, od zewnątrz zaś pokryte warstwą
konchiolinową, barwy żółto-oliwkowej do brunatnej.
Występowanie:
Częsta na nizinach i wyżynach Polski. Zasiedla stawy, zamulone zbiorniki,
starorzecza i wolno płynące rzeki. Znosi zasolenie do 0,2 %. Z terenów Doliny
Baryczy znana z kompleksów stawów i cieków wodnych.
Tryb
życia: Małż wolno porusza się po dnie zamulonych akwenów
wodnych, filtrując wodą w celu pobrania tlenu i składników odżywczych. Jest to
gatunek długo żyjący nawet do kilkunastu lat.
Rozmnażanie:
Zapłodnienie zachodzi w obrębie jamy skrzelowej – podobnie jak u innych małży.
Z zapłodnionych jaj w okresie zimy rozwijają się larwy zwane glochidiami, które
przenoszą się na ryby w marcu kolejnego roku. Do głównych żywicieli larw można
zaliczyć: ciernika, okonia, szczupaka, lina i węgorza. Młode osobniki osadzają
się głównie na płetwach piersiowych i skrzelach. Przechodzą rozwój w czasie
bardzo krótkim – kilka tygodni. Dojrzałość płciową osiągają w wieku około 3 lat.
